Mireille van Egmond runt in Hengelo haar Thuiscrèche (s)Katjes. In februari 2022 bestond haar Thuiscrèche alweer 12,5 jaar. Daarnaast is ze onlangs ook verhuisd. Reden genoeg dus voor een feestje. Maar ook de hoogste tijd om Mireille te vragen naar haar ervaringen. Zij vertelde ons enthousiast over haar Thuiscrèche en dat ze het leukste werk heeft!
Zelf de slingers ophangen
“Het feestje hebben we helaas nog niet gevierd, het viel net in die periode dat alle maatregelen rondom Covid-19 nog steeds van kracht waren. Maar bij ons thuis maken we er altijd een feestje van hoor, je moet sowieso elke dag zelf de slingers ophangen”, zegt Mireille lachend. “We zijn een paar maanden geleden verhuisd naar de Hamerstraat, dat is dichtbij het Twentebad. Ons woongedeelte is nu gesplitst van het opvanggedeelte. Mijn Thuiscrèche bevindt zich nu niet meer in onze woonkamer. Dat is jaren prima verlopen. Maar op deze huidige manier is het wel heel ideaal!”
Begonnen met oppassen
“Ik ben jaren geleden mijn Thuiscrèche begonnen in een bovenwoning in het centrum van Hengelo. Ik was een alleenstaande moeder van drie kinderen. Ik werkte destijds bij de Albert Heijn op de momenten dat mijn eigen kinderen bij hun vader waren. En als ze bij mij waren, dan paste ik in onze woning op andere kindjes, zodat ik ook altijd thuis was voor mijn eigen kinderen. In die tijd werd ik benaderd door Judith van Parbédie met de vraag of ik dat oppaswerk niet wat professioneler wilde aanpakken en een eigen Thuiscrèche wilde starten. Via hen heb ik verschillende opleidingen gevolgd: helpende zorg en welzijn, Uk en Puk, kinder-EHBO en daarnaast nog veel cursussen. Dat maakte mij enorm enthousiast en ik ging er volledig voor. Mijn Thuiscrèche liep eigenlijk heel snel best goed, mijn hart ligt ook volledig bij het opvangen van kindjes. Dus ik was blij dat ik al gauw mijn andere baantje kon opzeggen.”
Meer ruimte
“Een bovenwoning was natuurlijk niet helemaal ideaal voor mijn Thuiscrèche. Gelukkig kon ik op den duur een huis kopen aan de Albrechtsweg. Het huis had een klein tuintje, maar dat was helemaal niet erg, want er was een speeltuintje om de hoek. We hebben daar zo’n fantastische tijd gehad”, vertelt Mireille enthousiast. “Maar in de tussentijd werden mijn eigen kinderen natuurlijk ouder. Tijdens de lockdown moesten we allemaal thuis werken en studeren. Dat was voor iedereen natuurlijk soms een lastige periode. Daarnaast had ik ondertussen een nieuwe partner en twee leuke bonusdochters erbij gekregen. Dus wij waren met z’n allen toe aan meer ruimte. Dat vonden wij in ons huis aan de Hamerstraat. Daar staat een lange tafel met 12 stoelen. Daar passen we met z’n allen aan, echt genieten!”
Tevreden
“Ik zit alle dagen vol”, vervolgt Mireille haar verhaal. “In totaal vang ik 19 verschillende kindjes op. Er is momenteel geen plek meer. Dat vind ik best lastig, zo heb ik onlangs met pijn in mijn hart ouders moeten vertellen dat ik hun baby’tje helaas niet kan opvangen, terwijl hun oudere zoontje al wel bij mij komt.”
“Zelf ben ik heel trots op wat ik heb bereikt en hoe de Thuiscrèche in onze nieuwe huis eruit ziet. Maar het is vooral van belang dat je klanten tevreden zijn. Ouders moeten met een gerust hart hun kindje naar mij toe brengen en de kindjes moeten zich hier fijn voelen. Ik vind het belangrijk dat Thuiscreche.nl ook altijd aan de ouders vraagt hoe het bevalt en wat er beter zou kunnen. Ik wil mijzelf ook blijven ontwikkelen en mijzelf blijven vernieuwen. Heel simpel voorbeeld: je wilt niet elk jaar hetzelfde ‘programma’ afdraaien en de dezelfde knutselwerkjes met de kinderen maken.”
Thuis voelen
“Ik vind dat ik voor de kindjes het verlengde van hun thuis moet zijn. Zij gedijen het best bij een vertrouwde omgeving. Natuurlijk is rust, regelmaat en reinheid dan belangrijk. Maar een kindje moet ook kind mogen zijn. Op school moeten ze straks al zoveel. Ik wil dat ze zich in mijn Thuiscrèche echt thuis kunnen voelen. Dus we doen ook gewoon leuke dingen, ontdekken spelenderwijs. Vanaf ons nieuwe huis loop ik in drie minuten met de kindjes naar de weilanden. En na tien mintuutjes lopen zijn we in het bos of bij de kinderboerderij. Onlangs heb ik met de oudere BSO-kinderen gewoon ‘slootje gesprongen’, dat vonden ze fantastisch!”
Leukste werk
“Weet je wat zo leuk is aan mijn werk? Het contact met de kinderen, de band die je met ze opbouwt. Ik geniet daar elke dag van. Soms kom ik in de stad tieners tegen waarvoor ik jarenlang heb gezorgd toen ze klein waren. Dan geven ze mij gewoon een dikke knuffel hoor”, vertelt Mireille trots. “Onlangs hoorde ik dat een juf op de basisschool aan haar leerlingen had gevraagd wat ze later willen worden. Twee kinderen hadden geantwoord: ‘Ik wil Mireille worden’, waarna de juf natuurlijk wilde weten wat dat inhield. Volgens de kinderen mocht je dan de hele dag spelen en leuke dingen doen. Mijn werk is een misschien een uit de hand gelopen hobby, maar ik kan geen leuker werk bedenken dan dit. Ik vind die vrijheid als eigen ondernemer ook heel prettig. Belangrijkste vind ik dat je als Thuiscrèche voor de kindjes echt het verlengde kunt zijn van hun thuis.”
Leef, geniet en door!
“Voordat mijn Thuiscrèche in onze nieuwe woning aan de Hamerstraat openging, kwam de GGD natuurlijk langs voor een officiële keuring. Het werd helemaal goed gekeurd, maar ik was vooral positief verrast dat die dame aangaf dat ze enorm onder de indruk was van de professionaliteit. Hier had ik 12,5 jaar geleden niet van durven dromen. Ik ben trots op wat ik heb bereikt. Maar ik vind het vooral belangrijk om in de toekomst gewoon zo door te gaan. Ik wil helpen om kindjes groot te brengen. Daarin maak ik geen onderscheid tussen mijn eigen kinderen of een opvangkindje. Elk kind heeft namelijk aandacht, liefde en positieve stimulans nodig. Dus mijn toekomstplan is: leef, geniet en door!”
