Marijke Nijveld is al 8 jaar Crècheleidster van Thuiscrèche De Vrolijke Vriendjes in Hengelo. Na jarenlang met passie haar Thuiscrèche te hebben geleid, gaat Marijke in september met pensioen. Een mooi moment om terug te blikken op haar jaren als Crècheleidster.
Waarom wilde je gastouder worden?
“Ik had al jarenlang in het basisonderwijs gewerkt en later ook als pedagogisch medewerker bij een kinderdagverblijf. Destijds vond ik het al erg leuk om met kinderen te werken, maar de omgeving waarin ik werkte vond ik te massaal, te groot. Ik wilde graag voor mezelf beginnen en op een kleinschalige manier kinderen opvangen. Daarom besloot ik 10 jaar geleden om als gastouder aan de slag te gaan.”
Waarom besloot je om Crècheleidster te worden van jouw eigen Thuiscrèche?
“Het concept van thuiscreche.nl spreekt mij enorm aan. Naar mijn mening kan ik als Crècheleidster van mijn eigen Thuiscrèche namelijk net wat meer professionaliteit en kwaliteit aanbieden dan dat ik kon toen ik nog gastouder was. Dat komt door de goede begeleiding die ik kreeg vanuit thuiscreche.nl, maar ook door de cursussen die je bij thuiscreche.nl kunt volgen. Het runnen van een eigen Thuiscrèche is echt helemaal mijn ding. Daarnaast merk ik dat dit concept ook veel ouders aanspreekt.”
Wat vind jij mooi aan het opvangen van kinderen?
“Over het algemeen krijg je een kind in de opvang wanneer hij of zij nog een baby van 3 maanden oud is. En je neemt pas afscheid van het kind als deze 4 jaar oud is en naar de basisschool gaat. Ik vind het heel mooi om mee te maken hoe een kind zich in die tussentijd ontwikkelt. Ik vind het ook heel mooi dat ik heb mogen bijdragen aan die ontwikkeling. Als Crècheleidster hielp ik echt mee om een kindje zelfstandigheid en vertrouwen mee te geven voor een nieuwe periode in zijn of haar leven, namelijk de basisschool.”
Wat zijn jouw mooiste herinneringen aan jouw Thuiscrèche?
“De mooiste herinneringen die ik heb, zijn onder andere die van het jaarlijks terugkerend uitje dat vaak vlak voor de zomervakantie plaatsvond. Ik ging dan ‘s ochtends met de kinderen van 2 tot 4 jaar oud een ochtendje weg. Vaak koos ik ervoor om naar het Hofke in Bentelo te gaan, omdat daar meer dan genoeg is waar kinderen zich mee kunnen vermaken: een buiten speeltuin, een binnen speeltuin, een kinderboerderij… noem het maar op! Aan het einde van zo’n ochtend kwamen de ouders van de kinderen ook langs om wat te drinken. Op deze manier konden de ouders elkaar dus ook eens zien en zaten we allemaal gezellig met elkaar te kletsen. Dat vond ik altijd één van de leukste dagen van het jaar.”
Pyjamaparty
“Afgelopen jaar gingen we niet naar het Hofke in Bentelo, maar hield ik thuis een pyjamaparty voor de kinderen. Op zaterdagochtend rond 8 uur werden ze door hun ouders gebracht, in pyjama natuurlijk! In de uitbouw had ik een grote tent staan, maar ik had het daar ook helemaal dicht gemaakt met een gordijn. De kinderen konden dus niet zien dat achter het gordijn een grote tent stond. We gingen eerst samen in de woonkamer zitten, waar we onder andere liedjes zongen en samen kletsten. Op een gegeven moment ging mijn man vanachter de tent een beetje griezelgeluiden maken, niet te spannend allemaal natuurlijk, maar de kinderen wilden nu toch echt wel even zien wat er nou toch achter het gordijn zat. Ik deed het gordijn open en daar stond de tent: het was donker in de tent, maar er hingen wel allemaal lampjes in dus dat zag er heel leuk uit. De kinderen vonden het dan ook he-le-maal geweldig. Natuurlijk gingen we allemaal de tent in, waar ik griezelverhalen vertelde met een zaklampje erbij. Dat was echt heel leuk, de kinderen vonden het prachtig. Ze hadden het er daarna nog steeds over.”
De Kiddy bus
“Wat ik ook heel leuk vond om te doen, was om met de kinderen in de kiddy bus op stap te gaan. In de kiddy bus kon ik vier kinderen tegelijk meenemen. We gingen langs van alles en nog wat: langs hertjes, langs speeltuinen (waar ze natuurlijk lekker mochten spelen), het was geweldig!”
Het opbloeien en zien groeien van kinderen
“Wat mij ook altijd bij zal blijven, is hoe kinderen echt konden opbloeien en opgroeien in de jaren dat ik ze opving. Kinderen die bijvoorbeeld moeite hadden met fietsen, hielp ik veel. Hierdoor lukte het hen vaak toch nog in de laatste maand dat ik ze opving om zelf moeiteloos te fietsen. Dan konden ze dus toch zelf naast papa of mama naar de basisschool fietsen. Of kinderen die heel stil en verlegen bij mij in de opvang kwamen, maar na een poosje steeds losser en vrolijker werden.
Er is ook één jongetje die mij altijd bij zal blijven: in het begin was hij heel stil, hij had heel indringende ogen en kleurde alleen met donkere kleuren. Ik dacht: er zit vast heel veel boosheid in hem, hoe kan ik die boosheid verminderen? Zo zocht ik naar een goede manier om hem te benaderen en met hem te communiceren. Ik zag hem hierdoor steeds meer opbloeien: hij tekende niet alleen meer met donkere kleuren, kwam steeds vaker uit zichzelf naar mij toe enzovoorts. Hij blijkt nu een groot schaakwonder te zijn, echt geweldig!”
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
“In september ga ik niet alleen met pensioen, maar ga ik ook een compleet nieuw avontuur aan. Per 15 september is ons huis namelijk verkocht en ga ik met mijn echtgenoot een jaar lang rondreizen door Europa. Door Corona kunnen we niet alle landen bezoeken die we op de planning hadden staan, maar we gaan gewoon landen bezoeken waar we wel naartoe kunnen. We reizen in een camper, waarin alles aanwezig is wat we nodig hebben. We redden ons dus wel. Na het reizen zien we wel waar we gaan wonen. Misschien is dat ergens in Nederland of toch in Zweden wat we eigenlijk heel graag wilden, maar momenteel door Corona nog niet kan. Ik heb in ieder geval onwijs veel zin in dit nieuwe, spannende avontuur!”
